Tuesday, September 4, 2007

പ്രവാസം



നഷ്ടപെടുന്നതിന്റെ വേദനയുടെ ആഴം തിരിച്ചറിയുന്നതിനു മുന്‍പെ ആഗ്രഹിക്കാത്ത ലോകത്തേക്കുള്ള ഒരു യത്ര.ഈ പ്രവസ ജീവിതം ഒളീച്ചേട്ടം തന്നെയാണ്..

പിറന്ന നാട്ടില്‍ നിന്നും...
അമ്മതന്‍ മടിയില്‍ നിന്നും...
നടക്കാന്‍ ഇഷ്ട്പ്പെട്ട മാമ്പഴത്തിന്റെ മണമുള്ള ഇടവഴികളില്‍ നിന്നും
ഒന്നുകൂടെ മുങ്ങിതാവാന്‍കൊതിക്കുന്ന പടിഞ്ഞാറെ മുക്കിലെ കുളത്തില്‍ നിന്നും ...
പ്രിയപ്പെട്ട ക്ലാസുമുറിയില്‍ നിന്നും,
പനിവരുവോളം നനയാന്‍ കൊതിച്ച മഴയില്‍ നിന്നും ...
സ്നേഹിച്ച പെണ്ണില്‍ നിന്നും..
അപൂര്‍ണമായ മൗന സമ്മതത്തോടു കൂടി,ജീവിതത്തിന്റെ വഴികളില്‍ തിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കാനാകില്ല എന്നതുക്കോണ്ടും എത്തിപിടിക്കനുള്ള വ്യഗ്രത കൊണ്ടും മത്രമുള്ള ഒരു ഒളിച്ചോട്ടം.

അതുക്കോണ്ടു തന്നെ മനസ്സിപ്പോഴും എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ഗ്രാമത്തില്‍ തന്നെയാണ്,ഈമട്ടുപാവിന്റെ മുകളില്‍ നിന്നും ഉറക്കമുണരുന്നത് പലപ്പോഴും ബാവക്കയുടെ ചായകടയില്‍ ഇരികുന്നവനായിട്ടു തന്നെയാണ്.പക്ഷെ ജീവിതം ഇങ്ങിനെ തന്നെയാണ് നമ്മളാഗ്രഹിച്ച വഴികളില്‍ നിന്നും വളരെ വ്യത്യസ്തമായി അത് മുന്നോട്ട് പോയി കൊണ്ടിരിക്കും.
എന്നാല്‍ ഇതും പ്രിയപ്പെട്ടതു തന്നെയല്ലെ? തിന്നുമുടിക്കാനായി മത്രം കെട്ടി ഉയര്‍ത്തപ്പെട്ട, ടെലിവിഷനില്‍ മാത്ര്ം കണാറുള്ള പ്രൗഢിയുടെ ചിഹ്ന്നങള്‍ ഇന്ന് പലതും എന്റെ മട്ടുപാവിനടുത്താണ്.ശ്യൂന്യ്മായിരുന്ന കൈകള്‍ക്ക് ഇന്നത്രമാത്ര്ം ശൂന്യതയില്ല, സംസ്കാരങ്ങള്‍, ആത്മാക്കള്‍, സൌന്ദര്യം ,ആര്ഭാടങ്ങള്‍ പലതും കണുന്നു,കാണാന്‍ അഗ്രഹിച്ചതും കാണരുതെ എന്നു പ്രാര്‍തച്ചതും...!!!
പലപ്പോഴും ഇതോരു പിശാചിന്റെ നഗരമാണെന്ന് ഞാന്‍ സ്വയം തീരുമാനിക്കാറുണ്ട്. എന്നാല്‍ ഈവരികള്‍ക്കിടയില്‍ ഞാനത് തീരുത്താന്‍ അഗ്രഹിക്കുന്നു , “പിശാചിനെ വേണ്ടവര്‍ക്ക് അതുവാങ്ങാം എവിടെ ക്കിട്ടുന്നതിനെക്കളും എളുപ്പമായ് ഏറ്റവും വിലക്കുറവില്‍.”

ജീവിതം മനുഷ്യനെ പലതും പഠിപ്പിക്കുന്നു, അനുഭവങ്ങളാണ് യാഥാര്‍ത്യവുമായി ബന്‍‌ധിപ്പിക്കുന്നത്.ച്ചുട്ടുപ്പോള്ളുന്ന ജീവിത യാത്ഥാര്‍ത്യാത്തിനു മുമ്പില്‍ ഹ്രിദയം കൊണ്ടുഏകനായാണു ഏതോരു പ്രവാസിയും. കുടിവെള്ളം പോലും വിലകോടുത്ത് വാങ്ങുന്നവനായി മാറി ഞാനിന്ന്, എന്നും കേള്‍ക്കാനാഗ്രഹിക്കുന്ന പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ സാന്ത്വന ശബ്ദ്ങള്‍ *121# എന്നതിനുള്ളില് കുരുങ്ങികിടക്കുന്നവന്‍.!!

പ്രകൃതിയുടെ പ്പച്ചപ്പ് എന്നും എന്നെ വല്ലാതെ ആകര്‍ച്ചിട്ടുണ്ട്.നേരം പുലരാന്‍ നേര‍ത്ത് പാടത്തുകൂടെ ഒരുപാടു ഞാന്‍ നടക്കാറുണ്ടായിരുന്നത് ഞാനിടെക്കിടെ ഓര്‍ക്കാറുണ്ട്.പ്രകൃതിയുടെ പ്പച്ചപ്പോ അമ്പലത്തിലെ ഭക്തിഗാനമോ ഇല്ലാത്ത, വാഹനങളുടെ അലോസരപെടുത്തുന്ന ശ്ബ്ദം മാത്രമുള്ള ഈ വഴികളേയും ഞാന്‍ ഇന്ന് ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കുന്നു.
എന്തെല്ലാം നേടിയാലും എവിടെ എത്തിയാലും ആവില്ല ചിലതിനോടു പിരിഞുനില്‍ക്കാന്‍, അതിലേറ്റവും പ്രധാനം പെറ്റമ്മയും പിറന്ന നാടും തന്നെയാണ്..

7 comments:

ഇളംതെന്നല്‍.... 6/9/07  

നന്നായി .....
അക്ഷരത്തെറ്റുകള്‍ ശരിയാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുക

Anonymous,  6/9/07  

"Pravasam was simply superb.
Actually I wrote an article similar to yours.
Keep it up

Anonymous,  6/9/07  

thudakkam gambeeram!! randilum shafeer touch undu

Unknown 6/9/07  

'pravasam' enne yanthrikamakki..
yatharthyathodu innum nhan kannadchu iruttakkunnu..

Itharam srishtikal ennile arashtreeya vadiye thottunarthunnu...

with love ...#

ashraf panthavoor

nabacker 23/10/07  

ഇങ്ങിനെ വേദനിക്കാതെ സുഹൃത്തെ

nabacker 23/10/07  

jeevithathile ahladhangalum kandethuka

Anonymous,  26/12/07  

“...എന്നും കേള്‍ക്കാനാഗ്രഹിക്കുന്ന പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ സാന്ത്വന ശബ്ദ്ങള്‍ *121# എന്നതിനുള്ളില് കുരുങികിടക്കുന്നവന്‍.!!...”
ഇത് വല്ലാത്തൊരു വരി തന്നെ!!!
നല്ല നിരീക്ഷണം!

About This Blog

  © Free Blogger Templates Blogger Theme by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP